Mijn studievriendin Rosanna en ik (door)

Alumni UvA 11 februari 2019

Mijn studievriendin Rosanna en ik

Hoe het begon, dat weet ik nog heel goed. Er hangt nog altijd een Polaroid op mijn toilet waarop dat begin is vastgelegd, en mij er zodoende aan herinnert. De foto laat een groepje mensen in een café ergens in de Jordaan zien. Het gezelschap is groep 123 van de Intreeweek in 2007. Erop zijn te zien (van links naar rechts): begeleider 1 waarvan ik de naam niet meer weet maar die heimelijk verliefd op Rosanna was, Rosanna de tiener, een meisje waar ik ook de naam niet meer van weet, Priscilla met ‘de dikke tieten’, Dylan die later activist en Marxist zou worden, slanke ik met decolleté, Vincent waar we nooit meer iets van vernamen, en Eelco de andere begeleider (ook verliefd op Rosanna).

Als tieners aan het begin van het avontuur dat het begin van onze verdere levens zou gaan vormen kwamen we elkaar tegen. We klikten want we rookten beide en we praatten eenzelfde stadse, ontwikkelde, misschien iets hooghartige taal. We doorliepen samen min of meer dezelfde studie sociologie. We zagen elkaar samen met de andere ‘prinsesjes’ Jante en Charlotte voorin in de collegezalen. We sloten samen vriendschappen met de jonge, interessante en knappe werkgroep docenten. We zagen elkaar denk ik wel bijna dagelijks, en was het niet op de UvA, dan was het bij een van de twee thuis, vaak in combinatie met veel wijn en sigaretten. We gingen samen mee op zoveel mogelijk studiereizen: het legendarische introductieweekend, jouw eerste wintersport, op vodka-appelsap verkenning in Krakau, op slaapzaal hel in Dublin. Ook met z’n tweeën verkende we Europa, met ons drie gangen “steak” tartare menu in Lille.

Die steak tartare is blijven plakken, en die eten we dan ook nog regelmatig. Samen, bij Schiller. Je was de eerste die ik vertelde over mijn zwangerschap, en gelukkig bleef je niet lang achter, maar drie maanden. Inmiddels kunnen we, ongeacht onze toch wel verschillende levens (jij succesvol onderzoekster, ik bijstandsmoeder), nog steeds over alles praten, en begrijpen we elkaar, dankzij die eenzelfde taal die nog meer is gaan lijken door onze gemeenschappelijke deler de studiejaren.

Ook al woon je ver weg (in Leiden), ons contact is en blijft veelvuldig, sterk en diepgaand. Ik koester je aanwezigheid in mijn leven en onze vriendschap. Hopelijk zullen we nog veel meer, buiten onze liefde voor steak tartare, kleine mannetjes en het vrouw zijn, gaan en blijven delen.